Παρασκευή 28 Μαρτίου 2014

Κρυφή ατζέντα για εργασιακά

Σοβαρότερα κι από τις αλλαγές στην εργατική νομοθεσία που επέφερε το τελευταίο μνημόνιο φαίνεται να είναι τα όσα προωθεί η κυβέρνηση σε συνεννόηση με τους δανειστές.

Είναι χαρακτηριστικό, επιμένει από τη Δευτέρα η «Εφ.Συν» το γεγονός ότι το πλήρες περιεχόμενο της συμφωνίας, που δεν περιορίζεται στα εργασιακά, παραμένει άγνωστο, ενώ πληροφορίες αναφέρουν ότι η κυβέρνηση έχει αποφασίσει το πλήρες κείμενο της συμφωνίας να δοθεί...
στη δημοσιότητα αφού περάσει ο «σκόπελος» των ευρωεκλογών, ώστε να ελαχιστοποιηθεί το πολιτικό κόστος και να μην αμφισβητηθούν οι πανηγυρισμοί για το κοινωνικό μέρισμα.
 
Τα κορυφαία στελέχη της Ν.Δ., του ΠΑΣΟΚ και της κυβέρνησης ζητούν από βουλευτές της συμπολίτευσης να κρατήσουν στάση αναμονής και να περιμένουν να δουν τι θα περιλαμβάνει το πολυνομοσχέδιο με τα πρώτα μέτρα. Και την ίδια ώρα που έχει συμφωνηθεί ένα νέο μνημόνιο με τους δανειστές, επαναλαμβάνουν σε όλους τους τόνους ότι «η Ελλάδα βγαίνει από τα μνημόνια» και πως «αυτά θα είναι τα τελευταία μέτρα που θα ληφθούν».
 
Στο τραπέζι των συζητήσεων και σε επίπεδο τεχνικών κλιμακίων έχουν ανοίξει εκ νέου το θέμα των αλλαγών στον κατώτατο μισθό, αλλά και της εκπροσώπησης των εργαζομένων στην κήρυξη των απεργιών, ενώ στην εργασιακή ατζέντα έρχεται να προστεθεί και μια νομοθετική ρύθμιση που ανοίγει την πόρτα για απασχόληση με συμβόλαια αντί συμβάσεων εργασίας χωρίς κανέναν περιορισμό.
Με όπλο τις ομαδικές απολύσεις, η τρόικα και κυρίως το ΔΝΤ επιδιώκουν να φέρουν στη διαπραγμάτευση το σύνολο σχεδόν της εργασιακής ατζέντας που είναι σε εκκρεμότητα.
 
Η συνολική πρόταση προβλέπει:
 
1. Αύξηση του ορίου των απολύσεων από τα 6 άτομα τον μήνα στα 10 για τις επιχειρήσεις που απασχολούν από 20 μέχρι 150 άτομα προσωπικό.
 
2. Αύξηση του ποσοστού των μηνιαίων απολύσεων από 5% στο 10% και μέχρι 30 άτομα τον μήνα στις επιχειρήσεις που απασχολούν από 150 άτομα μέχρι 300 άτομα.
 
3. Πλήρη απελευθέρωση των απολύσεων στις επιχειρήσεις που απασχολούν από 300 άτομα και άνω με ειδικά κριτήρια ανά κλάδο και δραστηριότητα της κάθε επιχείρησης.
 
Σε ό,τι αφορά τον κατώτατο μισθό, το μέλος του ΔΝΤ Νίο Χοντμπάρι είπε ότι πρέπει να καταργηθούν οι προσαυξήσεις (τριετίες) και τα άλλα τρία επιδόματα (τέκνων, σπουδών, ανθυγιεινό) ώστε τα 586 ευρώ να είναι ένας «ξερός» μισθός και η χορήγηση των όποιων προσαυξήσεων και επιδομάτων να είναι αντικείμενο διαπραγματεύσεων με τους εργοδότες, αν πρόκειται για ατομικές συμβάσεις, ή να θεσμοθετηθούν σε επίπεδο Εθνικής Σύμβασης, δεσμεύοντας όσους εργοδότες την υπογράψουν.
 
Στο τραπέζι των συζητήσεων επανήλθε και το θέμα των αλλαγών στον συνδικαλιστικό νόμο για την κήρυξη των απεργιών, με τους δανειστές να ζητούν οι απεργίες να αποφασίζονται με Γενικές Συνελεύσεις και με εκπροσώπηση σε αυτές του 50% + 1 από τα εγγεγραμμένα μέλη στους καταλόγους των συνδικαλιστικών οργανώσεων (σωματεία, ομοσπονδίες και τριτοβάθμιες οργανώσεις όπως η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ).
 
Συμβόλαια αντί συμβάσεων εργασίας διάρκειας 36 μηνών και χωρίς αποζημίωση κατά τη λήξη της απασχόλησης προβλέπει η νομοθετική ρύθμιση που προωθεί το υπουργείο Εργασίας.
 
Με τη συγκεκριμένη διάταξη αίρονται οι περιορισμοί για την πρόσληψη εργαζομένων μέσω Εταιριών Προσωρινής Απασχόλησης και στο εξής ο κάθε εργοδότης ή η επιχείρηση δεν θα χρειάζεται να επικαλείται έκτακτους λόγους ή εποχικές ανάγκες για να προσλάβει εργαζομένους μέσω των ΕΣΠΑ.
 
Στην πράξη μια επιχείρηση θα μπορεί ανά πάσα στιγμή να «δανειστεί» εργαζομένους μέσω των ΕΣΠΑ, χωρίς η ίδια να έχει την υποχρέωση να τους καταβάλει τον μισθό, παρά μόνο αν προβλεφθεί στη συμφωνία που θα κάνει με τον άμεσο εργοδότη τους, δηλαδή με την Εταιρεία Προσωρινής Απασχόλησης.
Η σύμβαση που θα υπογράφει ο εργαζόμενος μπορεί να είναι είτε ορισμένου χρόνο είτε αορίστου και μόνο με την Εταιρεία Προσωρινής Απασχόλησης, η οποία θα τον εκχωρεί σε άλλους εργοδότες.
 
Στην ουσία οι εργαζόμενοι θα υπογράφουν ένα συμβόλαιο απασχόλησης που θα ενεργοποιείται με την ανάληψη εργασίας όποτε τους ζητηθεί.
 
Στο συμβόλαιο αυτό θα αναφέρονται οι όροι αμοιβής και ασφάλισης του μισθωτού στην εργασία που θα αναλαμβάνει. Τα συμβόλαια εργασίας για τους προσωρινά απασχολουμένους θα έχουν διάρκεια έως 36 μήνες, με ανανέωση μετά από 23 μέρες για να μην εγείρονται αξιώσεις περί μετατροπής συμβάσεων από ορισμένου σε αορίστου χρόνου.
 
Με τη λήξη του συμβολαίου και σε σύμβαση ορισμένου χρόνου ο προσωρινά απασχολούμενος δεν θα δικαιούται αποζημίωση.
 
Οι επιχειρήσεις που θα προσλαμβάνουν χωρίς κανένα εμπόδιο προσωρινά απασχολούμενους δεν θα πρέπει να έχουν κάνει απολύσεις μέσα στους τελευταίους 3 μήνες, ενώ δεν θα πρέπει να έχουν προχωρήσει σε ομαδικές απολύσεις μέσα στους τελευταίους 6 μήνες.
 
Η Εταιρεία Προσωρινής Απασχόλησης και ο έμμεσος εργοδότης είναι αλληλεγγύως και εις ολόκληρον έκαστος υπεύθυνοι για την ικανοποίηση των μισθολογικών εργαζομένων για την ικανοποίηση των μισθολογικών δικαιωμάτων του και την καταβολή των εισφορών.
 
Στη διάταξη όμως αναφέρεται ότι από την ευθύνη αυτή μπορεί να απαλλάσσεται ο εργοδότης εφόσον προβλεφθεί ότι οι προσωρινά απασχολούμενοι θα ικανοποιηθούν από τις εγγυητικές επιστολές που θα πρέπει να καταθέτουν οι Εταιρείες Προσωρινής Απασχόλησης.
 
μεγαλύτερη μείωση στην ΕΕ κατέγραψε το ωριαίο κόστος εργασίας στην Ελλάδα (-18,6%) από το 2008 ως το 2013, σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat.

Σύμφωνα με τη Eurostat, μεταξύ 2008-2013, το ωριαίο κόστος εργασίας στο σύνολο της οικονομίας, εκπεφρασμένο σε ευρώ, αυξήθηκε κατά 10,2% στην ΕΕ των 28 και κατά 10,4% στην ευρωζώνη.

Εντός της ζώνης του ευρώ, οι μεγαλύτερες αυξήσεις σημειώθηκαν στην Αυστρία (+18,9%), στη Σλοβακία (+17%) και στη Φινλανδία (+15,9%), ενώ οι μεγαλύτερες μειώσεις παρατηρήθηκαν στην Ελλάδα (-18,6%, η μεγαλύτερη μείωση στην ευρωζώνη αλλά και στην ΕΕ των 28) και στην Πορτογαλία (-5,1%).

Το 2013 το μέσο ωριαίο κόστος εργασίας στην ΕΕ των 28 στο σύνολο της οικονομίας (εξαιρείται ο αγροτικός τομέας και η δημόσια διοίκηση) διαμορφώθηκε στα 23,7 ευρώ στην ΕΕ των 28 και στα 28,4 ευρώ στην ευρωζώνη.

Ωστόσο, καταγράφονται μεγάλες αποκλίσεις:

Το ωριαίο κόστος εργασίας στην ΕΕ κυμαίνεται από 3,7 ευρώ στη Βουλγαρία, 4,6 ευρώ στη Ρουμανία, 6,2 ευρώ στη Λιθουανία και 6,3 ευρώ στη Λετονία και φτάνει έως τα 40,1 ευρώ στη Σουηδία, 38,4 ευρώ στη Δανία, 38 ευρώ στο Βέλγιο, 35,7 ευρώ στο Λουξεμβούργο και 34,3 ευρώ στη Γαλλία.

Στην Ελλάδα το μέσο ωριαίο κόστος εργασίας το 2008 ήταν 16,7 ευρώ, αυξήθηκε στα 17 ευρώ το 2009 και μειώθηκε στα 13,6 ευρώ το 2013.

Το υψηλότερο ωριαίο κόστος εργασίας σημειώνεται στον βιομηχανικό τομέα (24,6 ευρώ στην ΕΕ των 28, 31,0 ευρώ στην ευρωζώνη), στις υπηρεσίες (23,9 ευρώ και 28 ευρώ αντίστοιχα) και στις κατασκευές (21,0 ευρώ και 24,5 ευρώ).

Η Eurostat σημειώνει ότι το κόστος εργασίας αποτελείται από τους μισθούς και το μη μισθολογικό κόστος, όπως οι εισφορές των εργοδοτών.

Το μερίδιο του μη μισθολογικού κόστους στο σύνολο της οικονομίας ήταν 23,7% στην ΕΕ των 28 και 25,9% στη ζώνη του ευρώ και κυμαίνεται μεταξύ 8,0% στη Μάλτα και 33,3% στη Σουηδία. Στην Ελλάδα το μερίδιο του μη μισθολογικού κόστους ήταν 19,1%. - See more at: http://www.verena.gr/content/%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CE%B9%CE%BF-%CF%86%CE%B8%CE%B7%CE%BD%CE%AC-%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CE%B6%CF%8C%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%B5-%CE%BF%CE%B9-%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B5%CF%82#sthash.lEiNpRQZ.dpuf
μεγαλύτερη μείωση στην ΕΕ κατέγραψε το ωριαίο κόστος εργασίας στην Ελλάδα (-18,6%) από το 2008 ως το 2013, σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat.

Σύμφωνα με τη Eurostat, μεταξύ 2008-2013, το ωριαίο κόστος εργασίας στο σύνολο της οικονομίας, εκπεφρασμένο σε ευρώ, αυξήθηκε κατά 10,2% στην ΕΕ των 28 και κατά 10,4% στην ευρωζώνη.

Εντός της ζώνης του ευρώ, οι μεγαλύτερες αυξήσεις σημειώθηκαν στην Αυστρία (+18,9%), στη Σλοβακία (+17%) και στη Φινλανδία (+15,9%), ενώ οι μεγαλύτερες μειώσεις παρατηρήθηκαν στην Ελλάδα (-18,6%, η μεγαλύτερη μείωση στην ευρωζώνη αλλά και στην ΕΕ των 28) και στην Πορτογαλία (-5,1%).

Το 2013 το μέσο ωριαίο κόστος εργασίας στην ΕΕ των 28 στο σύνολο της οικονομίας (εξαιρείται ο αγροτικός τομέας και η δημόσια διοίκηση) διαμορφώθηκε στα 23,7 ευρώ στην ΕΕ των 28 και στα 28,4 ευρώ στην ευρωζώνη.

Ωστόσο, καταγράφονται μεγάλες αποκλίσεις:

Το ωριαίο κόστος εργασίας στην ΕΕ κυμαίνεται από 3,7 ευρώ στη Βουλγαρία, 4,6 ευρώ στη Ρουμανία, 6,2 ευρώ στη Λιθουανία και 6,3 ευρώ στη Λετονία και φτάνει έως τα 40,1 ευρώ στη Σουηδία, 38,4 ευρώ στη Δανία, 38 ευρώ στο Βέλγιο, 35,7 ευρώ στο Λουξεμβούργο και 34,3 ευρώ στη Γαλλία.

Στην Ελλάδα το μέσο ωριαίο κόστος εργασίας το 2008 ήταν 16,7 ευρώ, αυξήθηκε στα 17 ευρώ το 2009 και μειώθηκε στα 13,6 ευρώ το 2013.

Το υψηλότερο ωριαίο κόστος εργασίας σημειώνεται στον βιομηχανικό τομέα (24,6 ευρώ στην ΕΕ των 28, 31,0 ευρώ στην ευρωζώνη), στις υπηρεσίες (23,9 ευρώ και 28 ευρώ αντίστοιχα) και στις κατασκευές (21,0 ευρώ και 24,5 ευρώ).

Η Eurostat σημειώνει ότι το κόστος εργασίας αποτελείται από τους μισθούς και το μη μισθολογικό κόστος, όπως οι εισφορές των εργοδοτών.

Το μερίδιο του μη μισθολογικού κόστους στο σύνολο της οικονομίας ήταν 23,7% στην ΕΕ των 28 και 25,9% στη ζώνη του ευρώ και κυμαίνεται μεταξύ 8,0% στη Μάλτα και 33,3% στη Σουηδία. Στην Ελλάδα το μερίδιο του μη μισθολογικού κόστους ήταν 19,1%. - See more at: http://www.verena.gr/content/%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CE%B9%CE%BF-%CF%86%CE%B8%CE%B7%CE%BD%CE%AC-%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CE%B6%CF%8C%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%B5-%CE%BF%CE%B9-%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B5%CF%82#sthash.lEiNpRQZ.dpuf

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου